Νερό δεν έχουμε, μέγαρο θέλουμε

Ο Πολιτισμός δεν θέλει μέγαρα για να ευδοκιμήσει είναι αλήθεια. Κανένα από τα σπουδαία έργα που παρήχθηκε ανά τους αιώνες δεν παρήχθηκε σε χλιδάτο περιβάλλον. Οπόταν και η ομάδα πολιτών που εκφράζει τις ανησυχίες της στην επένδυση 100 εκατομυρίων στη δημιουργία ενός μεγάρου, δεν έχει άδικο. Με 100 εκατομμύρια θα μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα τα οποία να καλλιεργούν μακροπρόθεσμα μια πολιτιστική κουλτούρα, μια αυθεντική παιδεία. Αυτό που είναι περίεργο είναι το ότι το μέγαρο πολιτισμού τροχιοδρομείται χρόνια τώρα. Δημιουργήθηκε ένα σώμα με αποκλειστικό στόχο να χειρίζεται τα του μεγάρου, στεγάστηκε σε παλιά κυβερνητικά κτίρια που ανακαινίστηκαν για το σκοπό αυτό, κηρύχθηκε διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, βγήκαν τα αποτελέσματα, παρουσιάστηκαν δημόσια και ποτέ δεν εκφράστηκε μια σοβαρή εμπεριστατωμένη διαφωνία, κάποιος προβληματισμός. Εκφράζεται τώρα που ζητείται η αποδέσμευση τριών και βάλε εκατομμυρίων για τις αμοιβές των μελετητών και την κάλυψη διάφορων εξόδων που έχουν γίνει ή που γίνονται. Με άλλα λόγια εκφράζεται τώρα που ήδη έχει δαπανηθεί ένα σημαντικό ποσό για ένα έργο που ζητείται να μην προχωρήσει. Και τα επιχειρήματα που τίθενται είναι ορθά στην πλειονότητα τους. Ορθή είναι κι η απορία, πόσο θα στοιχίζει η λειτουργία του μεγάρου και ποιος θα την αναλάβει. Ωστόσο, θα πρέπει προς δημόσια συζήτηση να τεθεί κι ένα άλλο ζήτημα: Γιατί πάντα αντιδρούμε στα μισά του δρόμου; Πόσα έχουν ξοδευτεί μέχρι σήμερα τόσο για το μέγαρο όσο και για άλλα έργα που έφτασαν σ' ένα σημείο και δεν προχώρησαν ποτέ; Και τι καλύτερο άλλοθι για την οποιαδήποτε κυβέρνηση να επικαλεστεί τις αντιδράσεις και να παγιοποιήσει ακόμα ένα έργο και χαλάλι τα όσα έχουν ξοδευτεί μέχρι σήμερα. Υ.Γ: Μέγαρο και πολιτισμός είναι δυο αντιφατικά νοήματα. Όταν ακούμε μέγαρο φανταζόμαστε κυρίες με τουαλέτες, αυτές που συνήθως βλέπουμε στις κοσμικές σελίδες, να εισέρχονται σε χλιδάτες αίθουσες για να ακούσουν ότι νάναι, φτάνει που είναι στο μέγαρο. Ο πολιτισμός χρειάζεται πιο σεμνές λέξεις να τον συνοδεύουν.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
(Φιλελεύθερος 15/04/2008)