Θέλουμε Υπουργείο Μεγάρων Πολιτισμού;

Από τον Χρήστο Αρβανίτη (chrarv@phileleftheros.com)

«H Kύπρος είναι τελευταία στην Ευρώπη όσον αφορά την καλλιτεχνική και πολιτιστική δραστηριότητα και τη συμμετοχή του κοινού. Είναι η μόνη χώρα της που δεν διαθέτει ευρωπαϊκή πολιτιστική υποδομή», λέει ο κ. Κίκης Λαζαρίδης, πρόεδρος του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου. Η δεύτερη πρόταση απαντά σ' αυτό που περιγράφει η πρώτη: Είμαστε τελευταίοι, επειδή δεν διαθέτουμε απ' αυτή την «υποδομή». Και τι είδους φρούτο είναι αυτό; Ο κ. Λαζαρίδης είναι κατηγορηματικός: Πολιτιστική υποδομή είναι ένα Μέγαρο Πολιτισμού. Κάτι σαν το πεντάστερο ξενοδοχείο-νοσοκομείο που αποκτήσαμε ζητώντας υποδομή Υγείας, που ακόμα την ψάχνουμε... Ένα από τα αστεία που κάνουν οι κυβερνήσεις στους πολίτες τους, είναι και τα υπουργεία Πολιτισμού. Οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί γενικότερα, διαμαρτύρονται μονίμως για έλλειψη οικονομικής βοήθειας αλλά και ανυπαρξία «ποιοτικής πολιτιστικής πολιτικής» -άλλο φρούτο αυτό. Το κοινό από την άλλη, όπως λέει και δημοσκόπηση του Ιδρύματος του κ. Λαζαρίδη, πλην άρτου θέλει και θεάματα: Η πλειοψηφία «αντιπροσωπευτικού δείγματος 1.036 ατόμων» ζητά ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που φυσικά καθένας τις εννοεί αναλόγως του γούστου, των ενδιαφερόντων και του μορφωτικού του επιπέδου. Και πάλι δεν βλέπω πώς αυτό οδηγεί στο Μέγαρο, αλλά έστω. Τα υπουργεία απηχούν τις απόψεις δημοσίων υπαλλήλων, φιλτραρισμένες μέσα από το γούστο (λέμε τώρα...) των πολιτικών προϊσταμένων τους. Τους εμπιστεύεστε; Είναι σίγουρο ότι εννοούμε όλοι το ίδιο -εσείς, εγώ, αυτοί- όταν λέμε «ποιότητα»; Είναι αυτή που βλέπουμε στα πιο απλά πράγματα, όπως π.χ. στην τοπιοτέχνηση των οδικών κόμβων; Πού είναι οι καλλιτέχνες, πλην αυτών που κρύβουν μέσα τους ορισμένοι υπάλληλοι του υπουργείου Συγκοινωνιών; Το υπουργείο Πολιτισμού αγοράζει συνεχώς έργα Τέχνης από τις γκαλερί. Εκτός από αυτά που κρεμά στους τοίχους του υπουργείου, τα άλλα τι τα κάνει; Για να μην αναφέρω τις τοπικές αρχές, όπως π.χ. της Πάφου, που δεν φτιάχνουν το προγραμματισμένο θέατρο στην πόλη, θα χτίσουν όμως Δημοτικό Μέγαρο εκατομμυρίων με ενσωματωμένο θέατρο: Τόσες παραστάσεις δίνουν καθημερινά οι πολιτικοί, ας αποκτήσουν και στέγη! Ενώ λοιπόν το κράτος δεν εμπιστεύεται τους καλλιτέχνες πολίτες του, θέλει ένα χώρο γι' αυτούς! Εκεί θα εκφράζουν την τέχνη τους, εκεί θα τους απολαμβάνει και το κοινό -ίσως το «αντιπροσωπευτικό δείγμα». Προτιμάτε «Νικολάκη» ή τον αυτοβραβευμένο Κυριαζή; Ποιος θα τους διαλέγει; Μήπως άλλη μια επιτροπή, όπου θα βολευτούν κάποιοι άσχετοι πλην προσωρινώς «άνεργοι» ημέτεροι, που ανακυκλώνονται σε καρέκλες ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, για να βολέψουν με τη σειρά τους κάποιους ημετέρους δημιουργούς; Και οι τελευταίοι, τι θα είναι διατεθειμένοι να κάνουν για να προτιμηθούν;

Από τον Φιλελεύθερο. Κυριακή 22. 6.2008

«Βάρβαρη» η προκήρυξη για Μέγαρο Πολιτισμού

Προς διεθνές ρεζίλεμα, λένε 30 αρχιτέκτονες

ΠΡΟΣΒΟΛΗ για τους Κύπριους αρχιτέκτονες και επίσημη απαξίωσή τους από το κράτος, αποτελεί η προκήρυξη του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανέγερση του Μεγάρου Πολιτισμού, σύμφωνα με ομάδα 30 Κυπρίων αρχιτεκτόνων, που διαμαρτύρονται έντονα για την προκήρυξη προς τον Υπουργό Παιδείας, τη Βουλή, τις ανεξάρτητες κρατικές υπηρεσίες, το ΕΤΕΚ και τα πολιτικά κόμματα. Οι διαμαρτυρόμενοι αρχιτέκτονες, καταγγέλλουν ότι η Προκήρυξη «προσφέρει ιδιαίτερες ευκολίες διαπλοκής» και θεωρούν πως τα κριτήρια «έχουν φωτογραφήσει τους δυνάμενους να εμπλακούν». Όπως αναφέρουν στην επιστολή που υπογράφουν οι αρχιτέκτονες, με την Προκήρυξη για το Μέγαρο Πολιτισμού, το κράτος μετατρέπει τους Κύπριους αρχιτέκτονες, σε «υπηρέτες και κλητήρες μεγάλων αρχιτεκτονικών γραφείων του εξωτερικού», ενώ ζητούν παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστική είναι η αγανάκτηση των διαμαρτυρομένων, που υποδεικνύουν ότι αν το παράδειγμα με την Προκήρυξη του διαγωνισμού για Μέγαρο Πολιτισμού στη Κύπρο, το ακολουθούσαν η Αίγυπτος, η Αυστραλία ή η Γαλλία, σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, ούτε η Όπερα του Σίδνεϊ, ούτε το κτίριο της Defence στο Παρίσι. «Όλους αυτούς τους διαγωνισμούς, τους κέρδισαν νέοι άνθρωποι που με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να πληρούν τα κριτήρια του διαγωνισμού για το Μέγαρο Πολιτισμού της Κύπρου», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι 30 αρχιτέκτονες που υπογράφουν τη διαμαρτυρία. Πρόκειται για προκήρυξη που διασύρει την Κύπρο, καταλήγουν.


Του Πέτρου Θεοχαρίδη στο Φιλελεύθερο ημ. 10 Νοεμβρίου 2006

Το Μέγαρο Πολιτισμού και ο κ. Λαζαρίδης

Της Ντίνας Κατσούρη

Ομολογώ ότι θαυμάζω απεριόριστα τη δράση και δραστηριότητα του κου Κ. Λαζαρίδη, που έκανε αισθητή την παρουσία του σε πολλά και διάφορα επίπεδα αναγκών της Κυπριακής Πολιτείας ( Λαϊκή Τράπεζα, Κυπριακές Αερογραμμές, Αθλητισμός, Πανεπιστήμιο και τώρα Πολιτιστικό Μέγαρο). Και δηλώνω με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν μου πέρασε από το μυαλό η λαϊκή ρήση που λέει: " Όποιος λειτουρκά σε πολλές εκκλησιές της μιας αναγελά της» ( αν αναγελά μόνο μιας). Φυσικά δε μας διαφεύγουν και οι "αγώνες" του κ. Λαζαρίδη για να κατακτήσει την επίζηλη θέση του "Αθανάτου" στα ολυμπιακά αθλητικά πράγματα. Μας το αποκάλυψε σε ανύποπτο χρόνο, πριν καιρό από την τηλεόραση ένα βράδυ ο συνάδελφος του τώρα στην . "Αθανασία" κ. Λάμπης Νικολάου. Και στα πιο ουσιώδη. Επειδή κύριε Λαζαρίδη ανήκω και γώ σε αυτούς "με τα πολλά περίεργα καταστροφολογικά και οπισθοδρομικά που ακούσατε τελευταία " σας δηλώνω ότι και ο τελευταίος πολίτης αυτού του τόπου έχει το δικαίωμα να μάθει και τις πιο μικρές λεπτομέρειες για ένα έργο που αφορά τον ίδιο και το πολιτιστικό του μέλλον, ιδίως όταν το έργο αυτό είναι τέτοιων προδιαγραφών, όπως προβάλλεται. Και για να ενισχύσετε τη θέση σας μας πετάξετε στα μούτρα και μια δημοσκόπηση που λέει ότι η πλειοψηφία του κόσμου θέλει το Μέγαρο Πολιτισμού! Σας διαβεβαιώ ότι σπαταλήσατε άδικα λεφτά , ελπίζω όχι από το κονδύλι του Μεγάρου, για αυτή τη δημοσκόπηση, γιατί είναι σίγουρο ότι η ύπαρξη του Μεγάρου είναι απαραίτητη σ' αυτό το τόπο και έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Κάποιοι μάλιστα αγωνίστηκαν γι' αυτό , χρόνια πολλά πριν εσείς αποφασίσετε να ασχοληθείτε με το ως άνω Μέγαρο. Απλά διαπιστώνουμε ότι δεν ενημερώσατε το λαό δημόσια, για όλες τις παραμέτρους του Μεγάρου και ενοχλείστε όταν οι άλλοι ρωτούν. Και αυτοί οι άλλοι που ρωτούν και απαιτούν απαντήσεις, σαφείς απαντήσεις είναι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης που ασχολούνται μια ζωή μ' όλες τις εκφράσεις του πολιτισμού. Αλλά εσείς που καιρό για τέτοια ενημέρωση! Και είναι πάνω σ' αυτούς που θα στηριχθεί το Μέγαρο Πολιτισμού, αν θα είναι πραγματικά ένα κέντρο πολιτισμού. Ακόμα οφείλουν να ρωτούν για τους ανθρώπους που το διευθύνουν ή προχωρούν στην υλοποίηση του, αν είναι οι πιο κατάλληλοι σ' αυτό τον τόπο, αν έχουν δηλαδή σχέση με τα Γράμματα και τις Τέχνες, για να κάνουν μια τέτοια δουλειά, για να θυμηθούμε και παλαιότερη προτροπή της ΟΥΝΕΣΚΟ που έλεγε ότι τα πολιτιστικά ιδρύματα καλά είναι να τα διευθύνουν οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες. ( Γι' αυτό για χρόνια διευθυντής του Εθνικού θεάτρου ήταν ο μ. Ν. Κούρκουλος, του Βορείου Ελλάδος είναι ο κ. Ν. Τσακίρογλου και του δικού μας Θ.Ο.Κ. ήταν ο Εύης Γαβριηλίδης, ο Α. Παρτζίλης και τώρα ο κ. Β. Κυριαζής). Και τέλος γιατί πρέπει να ξοδευτούν τόσα λεφτά γι' αυτό το έργο, ποιος θα τα διαχειρίζεται και κυριότατα για ποιους προορίζεται; Μ' άλλα λόγια εμείς οι δημιουργοί ή έστω μερικοί από εμάς, ζωντανά κύτταρα αυτής της κοινωνίας είτε σας αρέσει είτε όχι , έχουμε το δικαίωμα να έχουμε αμφιβολίες για τους ανθρώπους που τώρα εμφανίζονται στα μέσα και τα έξω του "Μεγάρου". Παρεμπιπτόντως όταν πριν λίγους μήνες δώσατε κ. Λαζαρίδη συνέντευξη στην τηλεόραση για τις μελλοντικές δυνατότητες του Μεγάρου, λέχθηκαν τέτοια πράγματα που κατά την γνώμη μας δεν αρμόζουν σε ένα Μέγαρο Πολιτισμού.

*Η Ντίνα Κατσούρη, είναι Ποιήτρια και εκδότρια του περιοδικού Λόγου και Τέχνης ΑΝΕΥ (κι αν σας ενδιαφέρει κ. Λαζαρίδη τρεις φορές βραβευμένη με το κρατικό βραβείο ποίησης).
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 16 Ιουνίου 2008)

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΦΤΑΣΕ: Μικρά σχόλια για την συζήτηση περί "Μεγάρου"

Χαίρομαι όταν ακούω πως «το Ίδρυμα Πολιτισμού περνά σε επικοινωνιακή αντεπίθεση», όταν το θέμα του «Μεγάρου» τίθεται σε συνέντευξη στον Υπουργό Παιδείας, όταν δημοσιογράφοι και άλλοι τοποθετούνται, ρωτούν, αναρωτιούνται, όταν διεξάγονται έρευνες (και ας έχω τις επιφυλάξεις μου για κάποιες από αυτές) όταν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος αποφασίζει να μιλήσει. Σημαίνει πως το θέμα συζητείται, απασχολεί κάποιους. Αυτός ήταν ο στόχος όσοι από την αρχή συντάξαμε το πρώτο κείμενο, με το οποίο αποταθήκαμε για υπογραφή σε ανθρώπους του χώρου του πολιτισμού και όχι μόνο. Πιστεύω ότι θα ήταν καλά εκείνο το πρώτο κείμενο να το διαβάσουν κάποιοι ξανά πριν προχωρούν σε γενικεύσεις και άλλες παρερμηνείες. Και αν αναφέρομαι στην εμπλοκή μου στη σύνταξη του κειμένου είναι επειδή κουράστηκα να ακούω τους ψιθύρους ότι συντάχθηκε από συγκεκριμένο άτομο, από συγκεκριμένο χώρο με «ιδιοτελή κίνητρα».
Παρατηρώ όμως με λύπη και την αναπαραγωγή κι άλλων ψιθύρων, όπως ότι «έχει υποκλαπεί η υπογραφή κάποιων» και προσπαθώ να καταλάβω πως υποκλέπτεται μια υπογραφή, γιατί δεν βγαίνουν επώνυμα όσοι έχουν παράπονο να το πουν επιτέλους ή αν δεν κατάλαβαν τι υπέγραφαν απλώς να ζητήσουν να αποσύρουν την υπογραφή τους.
Λυπούμαι επίσης όταν ακούω για την «ατελεύτητη μιζέρια» όσων φέρουν ενστάσεις για το έργο αυτό και ότι προτιμούν λίγο-πολύ τα τσιφτετέλια ή δεν ενδιαφέρονται για έργα για τον πολιτισμό, γιατί οποιοσδήποτε με μια απλή ανάγνωση του καταλόγου όσων υπόγραψαν, μπορεί να αντιληφθεί ότι τα πιο πάνω, το λιγότερο αδικούν τους περισσότερους από τους υπογράφοντες. Ας μην αμφισβητούνται έτσι εύκολα τα κίνητρα μας, κάτι που εν χορδαίς και οργάνοις έκαναν σχεδόν όλοι όσοι μίλησαν υπέρ του Μεγάρου με εξαίρεση ευτυχώς τον Υπουργό Παιδείας στη συνέντευξή του στον Πολίτη (25/05/2008). Τώρα αν όσα λέμε είναι «περίεργα, καταστροφολογικά και οπισθοδρομικά» όπως λέει ο κ. Λαζαρίδης δεν ξέρω, ίσως έχει δίκαιο με την δική του αντίληψη των πραγμάτων, προσωπικά δεν θέλω κάθε φορά που λέω την άποψη μου να αποδεικνύω «ότι δεν είμαι ελέφαντας».
Υπάρχει ακόμα ένα θέμα, που επαναλαμβάνεται, πως, όσοι «είχαν κάποιες απορίες, ας ρώταγαν» και γιατί δεν αποταθήκαμε απευθείας στο Ίδρυμα για ενημέρωση. Η δική μου αντίληψη για το διάλογο είναι διαφορετική και δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες. Δεν είναι προσωπικό το θέμα και τα ερωτήματα αφορούσαν εκτός από το Ίδρυμα, και τη Βουλή και την κυβέρνηση. Τέθηκαν δημόσια για να ακουστούν και να κριθούν δημόσια οι όποιες απαντήσεις και όχι για να ικανοποιηθεί απλώς η περιέργειά μας. Και δεν είναι μόνο θέμα ενημέρωσης, φαίνεται πως υπάρχει και διαφορετική «ιδεολογική» (με την γενικότερη σημασία) αντίληψη για το πολιτισμό.
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του «κλεφτοπόλεμου» και ούτε πιστεύω ότι πρέπει να διαιωνίζεται αυτό το θέμα με απαντήσεις επί απαντήσεων εσαεί. Νιώθω ότι το μήνυμά μας έφτασε στην κοινωνία και στους αρμοδίους. Για την υπερβολή στην «κλίμακα» αυτού του έργου, για τη διαχείριση του, τη βιωσιμότητα του, για το ίδιο το Ίδρυμα, για την ανάγκη στήριξης των κύπριων δημιουργών, για την διαφάνεια, αλλά κυρίως για την ανάγκη να δοθούν κονδύλια και για τα υπόλοιπα έργα που εκκρεμούν. Πόσο και πώς θα επηρεάσει η άποψή μας δεν ξέρω ακόμα.
Μπορεί να μη συμφωνώ με όσα ακούστηκαν (ούτε με το τρόπο που κάποια τέθηκαν) αλλά είναι σεβαστή η όποια άποψη. Εμείς θέσαμε τα ερωτήματα και τις ανησυχίες μας. Κάποιες από αυτές - και ας μην το παραδέχονται οι του Ιδρύματος - φαίνεται να εισακούονται, (ενημέρωση, εμπλοκή φορέων, σκέψεις για στέγαση της Συμφωνικής Ορχήστρα). Θα πρέπει ίσως να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέμα αλλά ταυτόχρονα οι αρμόδιοι, (κόμματα, τοπικές αρχές, βουλή, κυβέρνηση) ας αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Τούτη την φορά τουλάχιστον δεν μπορούν να πουν ότι δεν γνώριζαν ή δεν προειδοποιήθηκαν.

Αντώνης Γεωργίου
ageorg@cytanet.com.cy
(Φιλελεύθερος 01/06/08)

Πολιτισμένοι με Αλτσχάιμερ

ΤΗΣ ΡΗΝΑΣ ΚΑΤΣΕΛΛΗ

Εφημερίδα Σημερινή
Δευτέρα, 20 Αυγούστου 2007

Τελευταία διάβασα, σε συνέντευξη του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού Άκη Κλεάνθους, μεγαλεπήβολα σχέδια για «έξι πυλώνες πολιτισμού» (εφημ. Ο Φιλελεύθερος 2/7/07 σελ. 34) και είδα στην τηλεόραση τον κ. Κίκη Λαζαρίδη να περηφανεύεται για το Μέγαρο Πολιτισμού, που θα στοιχίσει εκατομμύρια (αρκετές δεκάδες από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα από την τσέπη του φορολογούμενου Κύπριου πολίτη).Την ίδια στιγμή σε νοικιασμένο υπόγειο στη βιομηχανική περιοχή Στροβόλου λιώνουν τόμοι μοναδικών παλιών κυπριακών εφημερίδων και βιβλίων, που θα έπρεπε να συντηρούνται και να φυλάγονται ως κόρη οφθαλμού, διότι περιέχουν αναντικατάστατες πληροφορίες για το παρελθόν μας. Εφημερίδες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνων και μοναδικά βιβλία της Κυπριακής Βιβλιοθήκης που δεν έχει τα προς το ζην, ούτε μπορεί να βάλει σωστές προτεραιότητες για να επιτελέσει σωστά τον προορισμό της.Ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Μέγαρο Πολιτισμού δόθηκαν με την προϋπόθεση πως αυτό το μέγαρο θα στέγαζε και την Κυπριακή (Εθνική) Βιβλιοθήκη, η οποία ηρωικά διαγράφηκε από το σχεδιασμό. Η στέγαση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης κρίθηκε περιττή! (Αν αυτό δεν είναι ξεγέλασμα αυτών που έδωσαν τα λεφτά, δεν ξέρω τι είναι ξεγέλασμα).Εμείς εδώ θέλουμε μέγαρα πολιτισμού για πανηγύρια, τη μνήμη τι τη θέλουμε και τα βιβλία; Εδώ θέλουμε να πουμπουρίζουν οι τόποι από συναυλίες 15ης κατηγορίας, παναΰρκα χωρίς μνήμη, όχι σιωπηλές βιβλιοθήκες, που περιέχουν βιβλία για προγόνους και για πράξεις που θέλουμε να ξεχάσουμε και ερευνητές που να καταγράφουν βάσει πραγματικών στοιχείων το παρελθόν μας. Θέλουμε η πρωτεύουσα να γεμίσει μέγαρα εκθαμβωτικά, που να θαμπώνουν τον επισκέπτη (για να μη βλέπει τα πραγματικά μας χάλια και την κενότητά μας).Ο κύριος Υπουργός θέλει τους νέους πολιτισμένους, έτσι δηλώνει στη συνέντευξη που αναφέρθηκε πιο πάνω. Μα για να γίνει η νεολαία μας πολιτισμένη πρώτα πρέπει να μάθει να διαβάζει. Όχι να διαβάζει μόνο και μόνο τις γνωσιολογικές πληροφορίες για το δεδομένο επάγγελμα που θα εξασκεί ή εξασκεί, μα να μπορεί να διαβάζει και το πρόγραμμα του θεάτρου που θα τον μάθουμε να πηγαίνει να βλέπει και μετά να έχει την ικανότητα να πει σε μια καλοστημένη φράση τι είδε και ποια είναι η άποψή του. Αυτό προϋποθέτει η Κυπριακή Βιβλιοθήκη να προγραμματίζει μοντέρνα προγράμματα με τα οποία οι νέοι από την προδημοτική μέχρι το Λύκειο να μαθαίνουν να διαβάζουν βιβλία λογοτεχνικά, ιστορικά, φιλοσοφία, ποίηση... Αντί αυτού το Κράτος έχει την εθνική μας βιβλιοθήκη να ψυχομαχεί μέσα σε πλαίσια και νοοτροπίες προϊστορικές.Ένα δεύτερο που τονίζει ο Υπουργός είναι πως ο πολιτισμός μας μπορεί να γίνει και οικονομικά προσοδοφόρος. Όπως περίπου κάναμε και την κυπριακή φύση προσοδοφόρα με το «τουριστικό προϊόν». Τώρα θα προσπαθήσουμε να εισπράξουμε κάτι ανάλογο διαθέτοντας το «πολιτιστικό προϊόν» μας;Μπορεί να γίνει προσοδοφόρος και ο πολιτισμός μας και να χρησιμοποιηθεί ως «προϊόν» (με την καλή έννοια), όμως ο πραγματικός πολιτισμός μας. Όχι τα διάφορα θορυβώδη φεστιβάλ με τα εκκωφαντικά μεγάφωνα και οι κυπριακοί χοροί που χορεύονται μια φορά τη βδομάδα στα τουριστικά ξενοδοχεία (απαραίτητα και αυτά βεβαίως αλλά στην ώρα και στη θέση τους).Στη διοργάνωση παναϋρκών όντως έχουμε επίδοση, τα οργανώνουμε καλά και εισάγουμε και από το εξωτερικό συγκροτήματα και τα αναβαθμίζουμε (ή τα υποβαθμίζουμε) και ο κόσμος τρέχει, μια και σε αυτά περνά καλά χωρίς να σκέφτεται. Καταντήσαμε πια χώρα λωτοφάγων. Και το Κράτος τα επιχορηγεί πλουσιοπάροχα, ενώ για άλλα πιο σοβαρά πράγματα οι επιχορηγήσεις του δίνονται με το σταγονόμετρο. Π.χ. το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, ενώ άρχισε τόσο καλά, και παρήγαγε έργο που θα παραμείνει εσαεί, τώρα το βλέπω να υποβαθμίζεται.Πριν από τους πυλώνες, πριν από τα μέγαρα πολιτισμού, που και αυτά καλά και άγια είναι, το κυριότερο είναι να έχει η Κυπριακή Δημοκρατία μια εθνική βιβλιοθήκη που να διασώζει το παρελθόν της (αυτή τη στιγμή κάνει το αντίθετο, το καταστρέφει), να έχει υπό την εποπτεία της όλες τις άλλες κρατικές βιβλιοθήκες, σχολικές κ.λπ. Ώστε να γίνονται εξοικονομήσεις στην αγορά καινούργιου υλικού, να κάνει προγράμματα ώστε οι νέοι να μαθαίνουν να διαβάζουν (για να μπορούν να γράφουν και καμιά βιώσιμη έκθεση ιδεών). Μια εθνική βιβλιοθήκη που να εμπιστεύονται σε αυτήν οι πολίτες τις βιβλιοθήκες των προγόνων τους, που οι ίδιοι δεν ξέρουν που να τις βολέψουν και ένα σωρό άλλες λειτουργίες που αποτελούν τη βάση του πολιτισμού ενός κράτους. Κάτι ανάλογο της βρετανικής Βιβλιοθήκης.

Περί παραπλάνησης, υφαρπαγής υπογραφών και άλλων τινών...

Διαβάζοντας στο Φιλελεύθερο ημερ. 27/04/08 ότι το Ίδρυμα Πολιτισμού Κύπρου χρειάστηκε «να περάσει σ’ αντεπίθεση» για κατηγορίες που δήθεν εκτοξεύονται συνεχώς εναντίον του σχετικά με το υπό σχεδιασμό "Μέγαρο Πολιτισμού", αναρωτηθήκαμε ειλικρινά τι πραγματικά εννοούν.

Απορήσαμε ειλικρινά γιατί μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και οι μόνοι κατηγορούμενοι αυτή τη στιγμή είναι όσοι τόλμησαν να διαφωνήσουν σχετικά με τις ανάγκες την προτεραιότητα που δίνεται και την υπέρμετρη κλίμακα και το κόστος αυτού του έργου. Κατηγορούμενοι έγιναν όχι αυτοί που από το πουθενά βρέθηκαν να εισπράττουν από τα κρατικά ταμεία πέραν των 5 εκατομμυρίων Ευρώ για τις μέχρι τώρα «έρευνες και τις μελέτες» τους, αλλά όσοι πρωτοστατούν στην Παγκύπρια Κίνηση για τον Πολιτισμό περί δήθεν «παραπλάνηση, ανακρίβειες» και τέλος «υφαρπαγή υπογραφών».

Αυτό λοιπόν που έκανε τους «ταγούς του Πολιτισμού», υπεύθυνους του Μεγάρου αλλά και τους πέριξ αυτών (κατά ποδοσφαιρικά πρότυπα) οπαδούς τους και τους ανάγκασε να περάσουν στην «αντεπίθεση» – που ας σημειωθεί διεξάγεται σε πολλά επίπεδα - είναι η αυθόρμητη και άνευ ιδιοτέλειας συγγραφή, δημοσίευση και υπογραφή ενός κείμενου τον περασμένο Απρίλιο με θέμα επιφυλάξεις και προβληματισμούς για το υπερβολικό, το άνευ μέτρου, τεράστιο κόστος του έργου και τα κονδύλια που δόθηκαν και θα δοθούν στο μέλλον αλλά και καθεχρονικά, τη στιγμή που εκκρεμούν μεγαλύτερα σε σημασία και προτεραιότητα έργα για τα οποία η ΚΑΘΕ κυβέρνηση παραπέμπει στο ακαθόριστο μέλλον δηλώνοντας όπως πάντα οικονομική αδυναμία.

Η Κίνηση - και δεν είναι προσωπικό ή ατομικό θέμα αγαπητοί κύριοι του Ιδρύματος- δεν είχε καμιά επαφή με το Ίδρυμα γιατί απλά δεν έχει να κάνει με ιδιωτική πρωτοβουλία ή ιδιωτικά κονδύλια. Η Κίνηση απευθύνθηκε με τις ανακοινώσεις της αλλά και στις επαφές της με θεσμικά όργανα του κράτους, στους δημιουργούς, στους καλλιτέχνες, στους πολίτες αλλά και στους φορείς εκείνους που έχουν ευθύνη να στηρίζουν πολιτικές και έργα αξιολογημένα στη βάση του δημοσίου και κοινού συμφέροντος.

Ούτε από τοπικισμό ούτε από προσωπικά συμφέροντα και σίγουρα ούτε «από μιζέρια ατέλευτη» διακατεχόμαστε κ’ ας σταματήσουν επιτέλους οι ψίθυροι και τα παρά-συνωμοτικά σενάρια. Σε κανένα δεν περιποιούν τιμή, αντίθετα ...

Δεν ενδιαφέρουν την Κίνηση τα πρόσωπα. Με το δημόσιο, με τα κοινά ασχολήθηκε . Άσκησε κριτική με αφορμή το Μέγαρο όταν η ματαιοδοξία ταύτισης ατόμων με έργα κοστίζει εκατομμύρια όχι σε ιδιώτες αλλά στο δημόσιο, δηλαδή ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ τους πολίτες. Και είμαστε μέρος της περιβόητης Κοινωνίας των Πολιτών για την οποία τόσο νοιάζεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αφού λοιπόν προκαλούμαστε ότι παραπληροφορούμε ας μας ανακοινώσει το Ίδρυμα πόσα εκατομμύρια θα καταβάλει , δηλαδή θα πληρώσουμε όλοι εμείς, για τους μελετητές, αρχιτέκτονες και σχεδιαστές αυτού του έργου ;

Επειδή δε επιμένουν να μην θέλουν ν΄ αντιληφθούν, το ξαναλέμε: Δεν είμαστε ενάντια σ΄ ένα ισορροπημένο και σεμνό έργο του είδους. ΟΜΩΣ αντί να έχουμε φροντίσει για τα βασικά έργα πολιτιστικής υποδομής, να περηφανευόμαστε ότι το Μέγαρο θα είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό έργο υποδομής, ε... όχι κύριοι ναι διαφωνούμε και έχουμε κάθε δημοκρατικό δικαίωμα να διαφωνούμε.

Το ξαναλέμε, Κανείς μα κανείς κύριοι δεν θα είχε ένσταση σ’ ένα Μέγαρο 20-30 εκατομμυρίων, όσο δηλαδή θα κοστίσει περίπου και το κρατικό μας θέατρο, όσο κοστίζει περίπου και στην Αθήνα η αποκατάσταση και η αναδημιουργία του, ιστορικής αξίας, Εθνικού Θεάτρου.
Γιατί λοιπόν στο δικό μας τόπο - της έλλειψης του μέτρου- να πρέπει αυτό το έργο να κοστίσει τουλάχιστον πενταπλάσια;
Ή μήπως τα κονδύλια από τα διαρθρωτικά ταμεία δεν θα μπορούσαν να διατεθούν και για άλλα έργα και πάλι στον ίδιο χώρο; Έργα που περιμένουν στη σειρά από πολύ πιο πολλά χρόνια πρι;. Και καθόλου δεν διαφωνούμε με την ανάπτυξη του χώρου της Αρχιγραμματείας, με το άμετρο και βαρύγδουπο περιεχόμενο διαφωνούμε κύριοι...

«Τολμήσαμε» να θίξουμε θέματα καταστατικού του Ιδρύματος Πολιτισμού. Ας μας απαντήσουν λοιπόν και εδώ οι υπεύθυνοι στα συγκεκριμένα ερωτήματα αν αληθεύει για παράδειγμα ότι τα 10 μέλη στο Δ.Σ. του Ιδρύματος πρέπει να είναι άτομα εγνωσμένης αξίας και πολιτιστικής δράσης. Εμείς δεν διαφωνούμε με τους τεχνοκράτες, αντίθετα και τις ικανότητες τους εκτιμούμε και τη δράση τους όταν υπάρχει. Όμως το καταστατικό δεν μιλάει για τεχνοκράτες…

Ας μας εξηγήσουν ακόμα και τις διαδικασίες και πως έγιναν «αλλαγές χρήσης» από τις αρχικές πρόνοιες του καταστατικού λειτουργίας του Μεγάρου;

Ας μας απαντήσουν οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος αφού πρόκειται για ένα χρηματοδοτούμενο από το δημόσιο, Ίδρυμα πώς και με ποιες δημοκρατικές διαδικασίες έχει διορισθεί ο εκτελεστικός διευθυντής του; Με διαδικασίες που επιβάλλονται για ένα κρατικό Ίδρυμα; Με ύπαρξη σχεδίων υπηρεσίας. Με απαιτούμενα σχετικά προσόντα και προϋπηρεσία σε ανάλογη θέση; Με σχετική διοικητική πείρα; Μετά από δημόσια προκήρυξη της θέσης, διαγωνισμό και με ευκαιρίες και σε άλλους πολίτες της Δημοκρατίας που κατέχουν τα ίδια ή και περισσότερα προσόντα να συν-διεκδικήσουν την τόσο σημαντική αυτή θέση; Ή «απλά» με τη μέθοδο του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»;


Ας μας εξηγήσουν γιατί κατά τις διάφορες δήθεν «ανοικτές συζητήσεις» δεν έχουν προσκληθεί έστω και μια φορά διευθυντές άλλων θεάτρων, σκηνών, ιδρυμάτων, πολιτιστικών χώρων, γιατί δεν ζητήθηκαν και δεν συζητήθηκαν οι εμπειρίες ανθρώπων από χώρους διαχείρισης πολιτιστικών γεγονότων;
Μήπως τόσα χρόνια δεν προϋπήρξε τίποτα; Μήπως το Ίδρυμα θα δημιουργήσει εξ υπαρχής τον Πολιτισμό σ αυτό τον τόπο; Μήπως ΟΛΟΙ οι Κύπριοι περίμεναν ως τώρα υπομονετικά να παρακολουθήσουν πολιτιστικά και καλλιτεχνικά γεγονότα με την εμφάνιση του Ιδρύματος;
Μάλλον σ΄ αυτή την παρθενογένεση πιστεύουν οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος, κάτι που φάνηκε εξάλλου και από την «εκπληκτική» ( και … εκπληκτικά αφελή) έρευνα που ανακοινώθηκε και στην οποία να είστε σίγουροι θα επανέλθουμε.

Και τέλος ας πουν οι υπεύθυνοι του Μεγάρου , ποιοι είναι αυτοί τους οποίους επικαλούνται στα δημοσιεύματα τους ότι δήθεν έχουν «παραπλανηθεί» βλέποντας τις υπογραφές τους χωρίς τη θέληση τους κάτω από το κείμενο προβληματισμών για το Μέγαρο. Το κείμενο και οι υπογραφές δόθηκαν στη δημοσιότητα και βρίσκονται πέραν του ενός ένα μηνός στο διαδίκτυο. Τα ονόματα των μελών της Επιτροπής της Κίνησης μας είναι γνωστά. Γιατί κανείς δεν έχει επικοινωνήσει ζητώντας να διαγραφεί το όνομα του από τον κατάλογο;

Με αφορμή τη συζήτηση ή καλύτερα την έλλειψη συζήτησης για το Μέγαρο, γιατί αυτό αγαπητοί που στην πραγματικότητα συμβαίνει, τίποτα άλλο δεν είναι παρά η αδυναμία μιας ομάδας που με ισχύ διαχειρίζεται πολλά λεφτά να αντιληφθεί και ανεχθεί τη διαφορετική σκέψη και άποψη, τον διαφορετικό λόγο από αυτό που συνηθίζεται στα δικά τους δώματα.

Για αυτό και καταφεύγουν στην «αντεπίθεση», σε μια προσπάθεια φίμωσης με δημοσιεύσεις αλλά και μέσα από «υπόγειες διαδρομές» όπου κάθε αντίθετη άποψη προσωποποιείται και δαιμονοποιείται με απαράδεκτα για «ταγούς του πολιτισμού» κουτσομπολιά .
Κίνηση Πολιτών για τον Πολιτισμό