ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΦΤΑΣΕ: Μικρά σχόλια για την συζήτηση περί "Μεγάρου"

Χαίρομαι όταν ακούω πως «το Ίδρυμα Πολιτισμού περνά σε επικοινωνιακή αντεπίθεση», όταν το θέμα του «Μεγάρου» τίθεται σε συνέντευξη στον Υπουργό Παιδείας, όταν δημοσιογράφοι και άλλοι τοποθετούνται, ρωτούν, αναρωτιούνται, όταν διεξάγονται έρευνες (και ας έχω τις επιφυλάξεις μου για κάποιες από αυτές) όταν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος αποφασίζει να μιλήσει. Σημαίνει πως το θέμα συζητείται, απασχολεί κάποιους. Αυτός ήταν ο στόχος όσοι από την αρχή συντάξαμε το πρώτο κείμενο, με το οποίο αποταθήκαμε για υπογραφή σε ανθρώπους του χώρου του πολιτισμού και όχι μόνο. Πιστεύω ότι θα ήταν καλά εκείνο το πρώτο κείμενο να το διαβάσουν κάποιοι ξανά πριν προχωρούν σε γενικεύσεις και άλλες παρερμηνείες. Και αν αναφέρομαι στην εμπλοκή μου στη σύνταξη του κειμένου είναι επειδή κουράστηκα να ακούω τους ψιθύρους ότι συντάχθηκε από συγκεκριμένο άτομο, από συγκεκριμένο χώρο με «ιδιοτελή κίνητρα».
Παρατηρώ όμως με λύπη και την αναπαραγωγή κι άλλων ψιθύρων, όπως ότι «έχει υποκλαπεί η υπογραφή κάποιων» και προσπαθώ να καταλάβω πως υποκλέπτεται μια υπογραφή, γιατί δεν βγαίνουν επώνυμα όσοι έχουν παράπονο να το πουν επιτέλους ή αν δεν κατάλαβαν τι υπέγραφαν απλώς να ζητήσουν να αποσύρουν την υπογραφή τους.
Λυπούμαι επίσης όταν ακούω για την «ατελεύτητη μιζέρια» όσων φέρουν ενστάσεις για το έργο αυτό και ότι προτιμούν λίγο-πολύ τα τσιφτετέλια ή δεν ενδιαφέρονται για έργα για τον πολιτισμό, γιατί οποιοσδήποτε με μια απλή ανάγνωση του καταλόγου όσων υπόγραψαν, μπορεί να αντιληφθεί ότι τα πιο πάνω, το λιγότερο αδικούν τους περισσότερους από τους υπογράφοντες. Ας μην αμφισβητούνται έτσι εύκολα τα κίνητρα μας, κάτι που εν χορδαίς και οργάνοις έκαναν σχεδόν όλοι όσοι μίλησαν υπέρ του Μεγάρου με εξαίρεση ευτυχώς τον Υπουργό Παιδείας στη συνέντευξή του στον Πολίτη (25/05/2008). Τώρα αν όσα λέμε είναι «περίεργα, καταστροφολογικά και οπισθοδρομικά» όπως λέει ο κ. Λαζαρίδης δεν ξέρω, ίσως έχει δίκαιο με την δική του αντίληψη των πραγμάτων, προσωπικά δεν θέλω κάθε φορά που λέω την άποψη μου να αποδεικνύω «ότι δεν είμαι ελέφαντας».
Υπάρχει ακόμα ένα θέμα, που επαναλαμβάνεται, πως, όσοι «είχαν κάποιες απορίες, ας ρώταγαν» και γιατί δεν αποταθήκαμε απευθείας στο Ίδρυμα για ενημέρωση. Η δική μου αντίληψη για το διάλογο είναι διαφορετική και δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες. Δεν είναι προσωπικό το θέμα και τα ερωτήματα αφορούσαν εκτός από το Ίδρυμα, και τη Βουλή και την κυβέρνηση. Τέθηκαν δημόσια για να ακουστούν και να κριθούν δημόσια οι όποιες απαντήσεις και όχι για να ικανοποιηθεί απλώς η περιέργειά μας. Και δεν είναι μόνο θέμα ενημέρωσης, φαίνεται πως υπάρχει και διαφορετική «ιδεολογική» (με την γενικότερη σημασία) αντίληψη για το πολιτισμό.
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του «κλεφτοπόλεμου» και ούτε πιστεύω ότι πρέπει να διαιωνίζεται αυτό το θέμα με απαντήσεις επί απαντήσεων εσαεί. Νιώθω ότι το μήνυμά μας έφτασε στην κοινωνία και στους αρμοδίους. Για την υπερβολή στην «κλίμακα» αυτού του έργου, για τη διαχείριση του, τη βιωσιμότητα του, για το ίδιο το Ίδρυμα, για την ανάγκη στήριξης των κύπριων δημιουργών, για την διαφάνεια, αλλά κυρίως για την ανάγκη να δοθούν κονδύλια και για τα υπόλοιπα έργα που εκκρεμούν. Πόσο και πώς θα επηρεάσει η άποψή μας δεν ξέρω ακόμα.
Μπορεί να μη συμφωνώ με όσα ακούστηκαν (ούτε με το τρόπο που κάποια τέθηκαν) αλλά είναι σεβαστή η όποια άποψη. Εμείς θέσαμε τα ερωτήματα και τις ανησυχίες μας. Κάποιες από αυτές - και ας μην το παραδέχονται οι του Ιδρύματος - φαίνεται να εισακούονται, (ενημέρωση, εμπλοκή φορέων, σκέψεις για στέγαση της Συμφωνικής Ορχήστρα). Θα πρέπει ίσως να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέμα αλλά ταυτόχρονα οι αρμόδιοι, (κόμματα, τοπικές αρχές, βουλή, κυβέρνηση) ας αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Τούτη την φορά τουλάχιστον δεν μπορούν να πουν ότι δεν γνώριζαν ή δεν προειδοποιήθηκαν.

Αντώνης Γεωργίου
ageorg@cytanet.com.cy
(Φιλελεύθερος 01/06/08)